Bier+Randzaken Maart (1): Boddingtons Draught Bitter - Engeland

Boddingtons Draught Bitter

Deel drie wat AB-Inbev allemaal aanricht en dit keer wat ze
doen in Groot-Brittannië, maar eerst wat geschiedenis.
Samuel Whitbread (1720-1799) uit een gezin van 8 kinderen
en hij was de 7de, verliet het gezin op zijn 14de en ging naar
Londen. Dat was “the place to be” en werd leerling bij brouwer
John Witman om de fijne kneepjes van het brouwers vak te
leren. In 1742 ging hij een partnerschap aan met Godfrey
and Thomas Shewell en een brouwerij werd aangekocht,
Godfrey besloot te stoppen en in 1750 werd er nog een
grotere brouwerij aangekocht.

Deze nieuwe brouwerij werd gebruikt om Porters te brouwen en de oude brouwerij brouwde men Pale Ale’s. De brouwerij kreeg de naam Hind, dat betekent hinde en het symbool kwam uit het familiewapen van de Whitbreads. Samuel kochtte de laatste Shewall uit en maakte van de brouwerij de grootste van de wereld rond de jaren 1780, ook was hij 1 van de rijkste mannen ter wereld. Ze bleven 1 van de grootste in Groot-Brittannië tot de jaren 70 van de 20ste eeuw, tot de klad erin kwam met het brouw gedeelte. Ze besloten door te gaan met de pubs, hotels, koffietentjes en restaurants en de brouwerijen en biermerken werden aan Interbrew (voorloper AB-Inbev) in 2001 verkocht. De brouwerij in Londen brouwt sinds 1976, maar ze hadden sinds 1972 een toen nieuwe brouwerij in Samlesbury, Lancashire, Engeland en in 1979 te Magor, Wales tussen Cardiff en Bristol in.

Het merk Whitbread is met enige moeite te vinden in Engeland, wat AB-Inbev brouwt het bier zelf niet maar laat het brouwen gebeuren onder licentie bij brouwerij Windsor & Eton. Maar in België wordt het nog steeds wel gebrouwen en dat gebeurt bij brouwerij Artois te Leuven voor de Belgische markt, waar Britse Pale Ale’s het nog goed doen. Laat ik die versie eens behandelen want die heb ik ooit mogen drinken. Whitbread Pale Ale heeft een alcoholpercentage van 5,7% en de kleur van het bier is helder amber. De smaak zoet met een zacht bittertje, veel tonen van karamel. 

Een jaar voordat ze Whitbread overnamen hadden ze in 2000 al brouwerij Bass uit Burton-upon-Trent, de brouwstad van Engeland. Rond de 1900 was het de grootste brouwerij ter wereld en in elk land verkrijgbaar, het was zelfs het huisbier op de Titanic en op de bodem van de oceaan liggen nog flessen. Maar klik op de link voor het verhaal. http://bierverhaaltjes.blogspot.nl/2012/09/1ste-bier-verhaal-van-september-bass.html?q=bass 

Door de koop van Whitbread meende ze dat Interbrew te groot werd in Engeland en ze moesten snijden in het portfolio van biermerken en productie brouwerijen. De brouwerijen van Whitbread hielden ze maar de Bass brouwerij werd verkocht aan het Amerikaanse Molson Coors maar hielden wel het merk Bass. Alleen het brouwen is uitbesteed aan buurbrouwerij Marston’s net zoals de Whitbread bieren. 

Bass is populair in Noord-Amerika en wordt daar gebrouwen door Anheuser-Busch het AB gedeelte van AB-Inbev en bekend van Budweiser. Ook geniet het enige populariteit in België en wordt het ook gebrouwen in Leuven en die versie behandel ik, want die is ook ooit getest.Bass Pale Ale heeft een alcoholpercentage van 5% en de kleur is helder amber. De smaak is mild zoet bitter en heeft tonen van karamel en ietsjes fruitigs.

Dan blijft Boddingtons over en dit bier was een van de drie dingen waar Manchester trots op is of was. De eerste is Manchester United een club met veel succes het voetbal domineerden in die stad, tegenwoordig doet Manchester City ook mee. De tweede is de soapserie Coronation Street die zich afspeelt in een voorstad van Manchester en sinds 1960 op de Britse buis is. De Engelstalige wereld smult bijna zestig jaar van het leven in de arbeiderswijk.

De derde is het bier van brouwerij Boddingtons, dat erg populair werd wegens de lage prijs en rijke smaak met een hoogtepunt eind jaren 90. Het merk raakte in de mode en met mode gebeurt het altijd het raakt ooit weer uit. De brouwerij werd opgericht in de wijk Strangeways in Manchester in het jaar 1778 door Thomas Caister and Thomas Fry. De grootste klanten in die tijd waren de textielfabriek arbeiders, de Industriële Revolutie deed het goed hier. In 1832 kwam Henry Boddington bij de brouwerij werken en later werd hij mede-eigenaar in 1848 en in 1853 werd hij met geleend geld volledig eigenaar. Rond 1877 was de brouwerij Strangeways de grootste van Manchester en het hele noorden van Engeland.

Dit bleven ze tot eind jaren 80, al waren er pogingen in de jaren 60 en 70 om brouwerij Boddingtons te kopen. In 1989 kocht brouwerij Whitbread de brouwerij omdat ze een top Bitter wilde hebben in de pubs die ze bezaten, al beleefde het merk zijn hoogtepunt in 1997 werd er wel gesleuteld aan het bier. Lager alcoholpercentage en minder gebruikte grondstoffen om het bier toegankelijker te maken, om meer te verkopen. Maar Interbrew nam dus Whitbread over en ook Boddingtons maar Interbrew is goed in bezuinigen, dus in 2005 viel het doek voor de brouwerij na 228 jaar. Het merk bleven ze zelf brouwen in Samlesbury en/of Magor, Interbrew (Ab-Inbev) is nooit goed geweest om aan te duiden waar het bier vandaan komt. Maar het bestaat nog en er zijn twee varianten en die heb ik ook ooit eens op.

Boddingtons Pub Ale ook wel bekend als Gold of Export en alleen te koop in blikvorm. Deze Britse Bitter heeft een helder donker gouden kleur en het alcoholpercentage van 4,6%. De smaak is licht droog bitter met tonen van karamel en iets wat op honing lijkt.

Boddingtons Draught Bitter is het lichtere broertje want het alcoholpercentage is 3,5% en de kleur is hetzelfde. Ook alleen in blik verkrijgbaar en in het blik zit een zogenaamde widget die bij het openen van het blik CO2 loslaat om het bier een tap ervaring mee te geven, de widget zit ook bij de Pub Ale. De smaak is door het lagere alcoholpercentage lichter maar lijkt wel op de Pub Ale.

Dan nog iets over die bijen in het logo en op het blikje, dat is symbool van Manchester. Als je er bent gaan je ze opvallen en je kan ze zien op straatmeubilair, in het gemeentehuis, vele muurtekeningen door de stad en bij de twee Premier League clubs. De werkbij als symbool kwam in zwang in de Industriële Revolutie met de vele textielfabrieken in Manchester. De grote bedrijvigheid in de fabrieken die op bijenkorven leken, samen iets groots creëren.

Als laatst: als een grote brouwer (vooral AB-Inbev) gaat aanklooien met je favoriete bier is de kans groot dat die verdwijnt of flink aangepast wordt maar mag blijven, dus proef jezelf naar een nieuw lekker biertje. Geen links die zijn er wel maar niet de moeite waard maar wel een filmpje.