Bier+Randzaken = Red Stripe - Jamaica

 Red Stripe

Het derde Guinness verhaal alhoewel op het eind is het ook een Heineken verhaal en het speelt zich af op Jamaica. Twee Britse softdrinkmakers genaamd Eugene Peter Desnoes and Thomas Hargreaves Geddes besloten hun bedrijven in 1918 te fuseren. Het bedrijf ging heel makkelijk Desnoes & Geddes heten en er wordt nog geen Red Stripe gebrouwen. Want nu moet ik een geheim verklappen die je niet op hun website gaat vinden over dit Jamaicaanse bier, dat het van origine Amerikaans is.

Op de website wordt wat aardig aan geschiedvervalsing gedaan en krijgt men de indruk dat het allemaal een Jamaicaanse creatie is met reggae en Caribische invloeden, wat niet waar is maar uiteindelijk wel geworden. Het merk Red Stripe werd al sinds 1833 gebrouwen bij brouwerij Galena ooit te vinden in een stadje met dezelfde naam in het westen van Illinois aan de Mississippi rivier. De zoon van Thomas Hargreaves Geddes genaamd Paul werd naar Amerika gestuurd om te leren brouwen uitgerekend tijdens de Drooglegging en kwam met de rechten van het merk Red Stripe terug, omdat brouwerij Galena om geld verlegen zat wegens het niet mogen brouwen van bier. Het doek voor die brouwerij viel in 1938 en de herkomst van Red Stripe werd bijna vergeten, gelukkig heb ik een etiket gevonden als bewijs.

Wat wel zo is dat Paul Geddes samen met brouwmeester Bill Martindale aan het recept hebben geknutseld, dat is het enigste Jamaicaanse aan het alhoewel koloniaal Jamaica. Het recept is sinds 1938 niet meer veranderd en dus helemaal omarmd door dreadlock Jamaica. De naam van het bier is ontstaan uit een tijd de meeste mensen nog analfabeet waren en een "rode streep" het biervat of fles sierde. In 1985 keerde "het bier" terug in de Verenigde Staten en deed het in het begin niet veel en om de kosten te drukken wordt het wel aldaar gebrouwen voor de Amerikaanse markt.

Aangezien dat het Britse Rijk overal ter wereld een kolonie had ging er ook Guinness Foreign Export Stout heen, zeker met al die Britse bezittingen die ze hadden in het Caribisch gebied in de 19de eeuw. Guinness Foreign Export Stout is sinds 1801 verkrijgbaar al heette het tot 1849 West Indies Porter en werd geïmporteerd vanuit Dublin wat toen bij Groot-Brittannië hoorde.

In 1993 nam Guinness brouwerij Desnoes & Geddes uit Kingston over en konden ze daar hun Foreign Export Stout gaan brouwen. Menig eiland in het Caribisch gebied brouwt onder licentie Guinness Foreign Export Stout en vaak bij een brouwerij die bij Heineken hoort, wat wel bewijst hoe populair het bier is.

Diageo dat uit Guinness is ontstaan besloot wat bezuinigingen door te voeren en verkocht aandelen aan Heineken wat ze voor 73,3% eigenaar maakte in 2015 en de rest zal wel volgen. Moet er wel bij vertellen dat Desnoes & Geddes al sinds 1972 Heineken onder licentie brouwen. Verder is het pakket aan sterke dranken van Diageo interessant en de softdrinks die ze produceren. Laat ik vier bieren van ze behandelen en de Jamaicaanse versie van Guinness Foreign Export Stout.

Red Stripe de Lager met een geheime geschiedenis maar dat hoeft de pret niet drukken. Het bier heeft een alcoholpercentage van 4,7% en de kleur is helder goudkleurig. De smaak is fruitig zoet en de bitterheid is ver te zoeken wat begrijpelijk is met Caribische en Latijns-Amerikaanse bieren, dus dorstlessers tegen warme dagen. We een beetje Googles kan het bier in Nederland wel vinden.

Red Stripe Light is alleen in Jamaica en Noord-Amerika te vinden wegens het feit dat Amerikanen graag light-bieren drinken wegens een (vermeende) gezonde gedachte. Met light bier moet men het wel bij één biertje houden anders heeft het nog geen effect. Het alcoholpercentage is 3,6% en deze Lager is ook helder goudkleurig. De smaak komt overeen met de gewone Red Stripe alleen is het teruggeschroefd. Dan heb je nog een reeks varianten met een smaakje zoals appel, limoen en gember.

Guinness Foreign Export Stout en dan is dit de variant voor Jamaica. Het wijkt in alcoholpercentage lichtjes af met de Ierse en Afrikaanse varianten en de andere Caribische landen, het is één procent lager namelijk 6,5%. De kleur is zoals het hoort pikzwart. De smaak is zoet bitter waar wat droogheid doorheen komt. De tonen zijn geroosterd mout, chocolade, karamel en iets van gedroogd fruit. Ik heb deze versie nog niet getest maar heb een idee dat het qua smaak afwijkt van de andere Guinness Foreign Export Stout's.

Dragon Stout is er sinds 1920 alhoewel het is er een paar jaar uit geweest maar in ieder geval is het niet meer weg geweest sinds 1959. Van origine gebrouwen als antwoord op de Guinness Foreign Export Stout, wat ook de bierstijl is voor Dragon Stout. Het alcoholpercentage is 7,5% en de kleur is ondoorzichtig bijna zwart. De smaak is zoet bitter met een toefje branderigheid door de alcohol en het heeft tonen van geroosterd mout, koffie, chocolade en wat fruitigheid. Soms kom je dit bier wel eens tegen in Nederland en vind het één van de betere in de bierstijl Foreign Export Stout.

Dragon Stout Spitfire is een heuse Imperial Stout en volgens mij kwam deze 10% zware jongen rond 2010 op de markt. Eigenlijk is deze draak een opgevoerde versie van de Dragon Stout. Dus ook die bijna zwarte kleur en de zoet bittere smaak maar meer branderigheid door de alcohol. Het heeft tonen van chocolade, gedroogd fruit en tenslotte wat geroosterd mout. Die branderige alcohol heeft mee geholpen aan de biernaam want een beetje draak spuwt vuur. 

Zo dat was Guinness op Jamaica en het volgende verhaal ergens volgende maand komen hun pogingen om helder goudkleurige Lagers te brouwen. Volgt nog de link en een filmpje.

Link naar brouwerij Desnoes & Geddes