Bier+Randzaken = Westvleteren Twaalf - België

 Westvleteren Twaalf

Tijd voor een trappistenbier en dan wel een exclusieve mede door hun eigen toedoen en de specialbier minnende drinkers. Op naar West-Vlaanderen en dan iets buiten het dorp Westvleteren. Iets meer dan 4 km ten zuiden van de dorpskern staat de Sint-Sixtusabdij, vaak met die abdijen is dat ze een end uit de bebouwde kom bevinden. De Sint-Sixtusabdij van Westvleteren bestaat dus sinds 1831 maar in de jaren en laat ik maar eeuwen daarvoor waren er diverse kloostergemeenschappen op die locatie.

Die locatie staat ook bekend als de Sint-Sixtusbossen waar een kluizenaar sinds 1814 zich ophield en kreeg gezelschap van ontevreden trappistenbroeders die hier een nieuwe cisterciënzerklooster stichtte. Natuurlijk ging het niet van een leien dakje want een bisschop deed lastig maar zijn dood ging het beter. Het klooster liep goed en werden in 1850 monniken naar Chimay gestuurd om daar een klooster te beginnen. Abdij Notre-Dame de Scourmont is ook bekend om hun trappistenbier, klik hier voor het bierverhaal daarover. 

In 1858 gingen vervolgens weer groep monniken naar Canada gestuurd om een wegkwijnend klooster te helpen. Dat klooster zou in 1950 naar Spencer in de Amerikaanse staat Massachusetts verhuizen. De Saint Joseph's Abbey brouwde bier van 2013 tot 2022 en daar heb geen bierverhaal over geschreven. Let wel het klooster was van 1831 een priorij en pas vanaf 1871 een abdij, wat je als een promotie kan zien. 

Het brouwen van begin 1838 en het kwam de Wereldoorlogen door, alhoewel het stond op een laag pitje. Tijdens de Eerste Wereldoorlog lag Westvleteren in het niet bezette gedeelte van België. De Duitsers roofde de koperen brouwketels van vele Belgische brouwerijen om er ammunitie onder ander van te maken. De Sint-Sixtusabdij zorgde tijdens de Eerste Wereldoorlog voor vluchtelingen. De laatste jaren van de oorlog waren er vierhonderdduizend geallieerde soldaten in en rond het klooster aanwezig. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er ook gebrouwen maar alleen voor de kloosterlingen maar gelijk na de oorlog stopten ze met zelf brouwen.

Vanaf 1946 werd het uitbesteed aan kaasmakerij Sint-Benardus uit het nabij gelegen hopdorp Watou na de vraag of ze hun bier ook wilden gaan brouwen. De brouwmeester Mathieu Szafranski van het klooster ging die richting uit met de kennis, recepten en het gist. De kaasmakerij werd in 1959 afgestoten en in 1962 werd de licentie met dertig jaar verlengd. In 1992 besloten de trappistenkloosters dat hun bieren binnen de kloostenmuren moeten worden geproduceerd om het keurmerk "Authentic Trappist Beer" te behouden. Dus besloten om bij de Sint-Sixtusadbij opnieuw na 46 jaar weer te gaan brouwen. 

Voor Brouwerij Sint-Bernardus was het vervelend en ze wisten niet wat ze met de toekomst aan moesten. Uiteindelijk bleven ze de Pater 6, Prior 8 en Abt 12 brouwen en veranderden de merknaam van Sint-Sixtus simpelweg naar Sint-Bernardus. Brouwerij Sint-Bernardus hield de recepten en gist maar gaf ze ook terug aan de abdij. Die gingen vervolgens ook weer de drie bieren brouwen maar met een andere naam Westvleteren Zes, Westvletere Acht en Westvleteren Twaalf. Maar in de loop van de jaren heeft Sint-Bernardus nieuwere bieren bedachte en zal volgend jaar ergens een bierverhaal over schrijven.

Nou bleef het brouwen bij de abdij beperkt en waren niet van plan om de productie te vergroten. Wat best een tijdje goed ging en dat het bier nog redelijk betaalbaar was tot de bier beoordeel website Ratebeer de Westvleteren Twaalf het beste bier van de wereld werd. De abdij was niet van plan om aan die vraag te voldoen wat de prijs deed opdrijven. Want hun motto is toch "wij brouwen om te leven, wij leven niet om te brouwen". Wie hun bier wil kopen moet het via hun webshop doen en aan hun afhaal eisen voldoen, kom met de auto met het opgegeven nummerbord. Twee kratten maximaal en per afhaal dag alleen het bier wat voorradig is. Wie in België woont kan het bestelde bier thuis laten afleveren. Bij Café In de Vrede aan de overkant van de abdij kan men ook terecht voor het trappistenbier van Westvleteren. Ook in sommige slijterijen kan men het bier kopen wat de abdij absoluut niet wil maar toch kan het.

Tot 2022 hadden de flessen geen etiketten en stond alle wettelijke informatie op de kroonkurk. Voor de Tweede Wereldoorlog hadden ze ook etiketten en ze wilden met de tijd meegaan. Om het oude beleving toch nog enigszins te behouden zijn de etiketten zo geplaats als ze in de krat staan dat ze niet zichtbaar zijn. Als één van de laatste brouwerijen gebruiken ze een houten krat wat nostalgische een uiterlijk geeft. Er zit statiegeld op die houten kratten en die moet in een goede staat bewaard blijven, dus niet aan het lot van de elementen overlaten. Trouwens op die flesjes zit ook statiegeld en met het opschrift "trappistenbier".

Westvleteren Zes brouwen ze sinds 1998 niet meer en wie een idee wil hebben hoe het smaakt, zou ik zeggen koop een Sint-Bernardus Pater 6. Trouwens al die Westvleteren staan ook bekend om de kleur van de kroonkurk en tegenwoordig ook het etiket. Bij de beschrijving heb ik fijn plaatjes geplaatst met onder ander de flesjes zonder etiket.

Westvleteren Blond is in de plaats gekomen voor de Westvleteren Zes en ook hadden de monniken een eigen refterbier. Refterbier is bedoeld voor de monniken en daar is dit bier van afgeleid. De "groene kroonkurk" heeft een alcoholpercentage van 5,8% met een troebel gele kleur en de bierstijl is Blond. Bitterzoet van smaak met tonen van citrus, kruidnagel en een beetje karamel.

Westvleteren Acht met de "blauwe kroonkurk" en die acht staat voor het alcohopercentage. Maar volgens mij kan het ook dat het acht weken duurt voordat men deze Dubbel kan afvullen. Trouwens de middelste van het trio moet men niet zien als een mindere variant van Westvleteren Twaalf. De kleur is donkerbruin/oranje kleur, de smaak is zoet bitter met tonen van karamel, koffie, geroosterd mout, gedroogd fruit, honing en kruiden.

Westvleteren Twaalf en hier zien we een alcoholpercentage van 10,2%, want volgens mij rijpt het bier twaalf weken tot het afvullen. De Quadrupel waar een Amerikaan iets van $70 á $80 wil voor neer leggen nadat het de beste bier ter wereld is genoemd, al moet ik zeggen dat er betere zijn maar het is die exclusiviteit. Dit donkerbruin kleurige bier heeft een zoet bittere smaak met een zweem van alcohol. Het heeft tonen van chocolade, karamel, koffie, banaan, pruim, rozijn en blauwe druif.  

Dat was Westvleteren en de laatste Belgische trappistenbrouwerij die ik nog moest behandelen. Blijven er nog twee over en die komen nog en zijn er twee trappistenbiermerken die ook nog wel een keer een bierverhaal krijgen. Wie hier klikt komt bij de link en is er ook nog een filmpje.