Bier+Randzaken = Hopdaemon Skrimshander - Engeland

 Hopdaemon Skrimshander

Brex-beer-it thema deel 48 en dit keer het Engelse graafschap Kent gelegen in het zuidoosten van het Verenigd Koninkrijk, de plak waar je het land binnenkomt per veerboot of trein. Dichterbij het Europese vasteland komt het niet want zoals jullie weten scheidt het Nauw van Calais met 33 km Groot-Brittannië van Frankrijk. Trouwens de Britten noemen het Nauw van Calais de Straight of Dover want wij gebruiken de Nederlandse vertaling van het Franse Pas de Calais. Het graafschap is iets groter dan de provincie Friesland en qua inwoners zijn het er ongeveer 1,8 miljoen. 

De krijtrotsen van Dover is wat men het eerste ziet als men per veerboot naar Engeland, een witte muur die gemiddeld 100 meter oprijst uit zee zoals het lijkt. Kent bestaat voornamelijk uit een bodem van krijt dat zo'n 70 miljoen jaar ontstond toen Groot-Brittannië en een groot deel van Europa onder zee lag en krijt is bestaat uit de microscopische kalkskeletjes van algen en andere fauna die miljoenen jaren zijn opgehoopt. De bodem van Kent bestaat dus voornamelijk uit krijtgesteente en dat werkt voor de vele boomgaarden waar fruit en hazelnoot worden gekweekt.

Op biergebied is Kent de Engelse hopstreek bij uitstek en daarna komt het graafschap Worcestershire maar we zijn nog niet bij de "w", wel is het eens beter geweest met de hopteelt in Engeland. Als herinnering kan men typische gebouwen in Kent tegenkomen genaamd oast house en dit waren oorspronkelijk gebouwen gebruikt voor het drogen van hop. Die methode wordt eesten genoemd en de hop wordt in het torenachtige gebouw op de eerste verdieping op de vloer gelegd na de pluk. Op de begane verdieping waar een vuur wordt gestookt waar de rook naar de droogvloer gaat, via de cowl verlaat de rook de oast house, die cowl kan gedraaid worden met de wind mee. Dat is om eventuele weeromstandigheden buiten de oast house te houden zodat er altijd gedroogd kan worden. Dat hele drogen van de hop is nodig om het vocht te verminderen anders kan het gaan kiemen, schimmelen of rotten en dat willen de brouwers niet. Die oast houses worden niet meet gebruikt voor het drogen van hop en de meeste zijn omgebouwd tot woning wat zien is op de foto hieronder.

Met brouwerijen zit met die hop ook wel goed want er zijn meer dan 50 te vinden in Kent. Laat ik er zeven uitpikken uit de Garden of the England wat de bijnaam Kent. Laat ik eens een verhaal over de oudste brouwerij van Engeland te hebben geschreven, dat was over brouwerij Shepherd Neame (1698) uit Faversham een stadje net westen van Canterbury. Je kan hier klikken voor dat verhaal om het te lezen en daarna verder gaan met een bier die ga behandelen. Shepherd Neame 1698 is ter ere van het 300 jarige bestaan van de brouwerij in 1998 en het bier is een Strong Ale. Het bier heeft een heldere donkere oranje kleur en het alcoholpercentage is 6,5%. De smaak is redelijk zoet bitter met tonen van licht geroosterd mout, karamel en lichtjes wat grapefruit en banaan. Link naar brouwerij Shepherd Neame

Brouwerij Ramsgate (2002) opgericht door Eddie Gadd en de brouwerij is vernoemd naar Ramsgate waar hij is begonnen, maar in 2006 verhuisde de boel naar Broadstairs. Dit stadje grenst aan Ramsgate en beide zijn badplaatsen en waren populair voordat Zuid-Europa goedkoper werd om heen te gaan. Mooie plek om met een brouwerij te beginnen met op en top gebrouwen Britse ales vanuit een moderne inzicht. Gadds' No 3 is een Extra Special Bitter met gebruik van lokaal geteelde hop. De hopvariëteit is East Kent Goldings en eigenlijk wel een verplichting met al die hopvelden van Kent, deze hop zorgt ervoor dat het bier een zacht en aangenaam aroma krijgt. Het alcoholpercentage is 5% en de kleur is helder goud. De smaak is zoet maar de bitterheid neemt toe naar het einde, het heeft tonen van karamel, wat sinaasappel en citroen. Link naar brouwerij Ramgate. 

Brouwerij Whitstable (1995) ondanks de naam komt het niet uit de kustplaats met dezelfde naam want de brouwerij is te vinden in het gehucht Grafty Green zo'n drie kwartier rijden in zuidwestelijke richting. Sterker het begon allemaal in het dorpje Milton Regis wat toch een half uur rijden in noordelijke richting te vinden is. Nog meer sterker de naam van de brouwerij was toen Swale en ze verhuisde in 2001 naar Grafty Green, tenslotte kocht Whitstable Oyster Fishery Company in 2003. Een bedrijf dat in 1793 die de befaamde oester van Whistable verhandelt en naast andere bieren brouwen ze een Flavored Stout, tijdens het brouwproces over de oesters gepompt. Whistable Oyster Stout is pikzwart van kleur met een alcoholpercentage van 4,5%. De smaak is droog bitter met tonen van geroosterd mout, wat gerookt mout, pure chocolade en ziltigheid van de oester. Link naar brouwerij Whitstable

Brouwerij Westerham (2004) en de derde brouwerij in het verhaal die is vernoemd naar de plaats ze zitten. Dit stadje ligt op de grens met de graafschappen Surrey en Greater London maar het is hier nog best landelijk ondanks dat de metropool Londen in duurt is. Tot 1965 was brouwerij Black Eagle actief in het plaatsje totdat eigenaar brouwerij Ind Coope een voormalige Britse grootmacht die niet meer bestaat. De gisten die brouwerij Black Eagle gebruikte zijn bewaard gebleven en brouwerij Westerham gebruikt het nu en in ieder geval brengen ze wat brouwhistorie terug. Westerham Spirit of Kent en we zien op het etiket een Mark IX Spitfire die nabij van Westerham gestationeerd waren. In 1944 werden die vliegtuigen gebruikt om bier van brouwerij Black Eagle in de extra brandstoftanks naar Normandië te brengen. Overigens de oudste brouwerij van Engeland heeft ook een bier genaamd Spitfire. Het bier is een Golden Ale met een alcoholpercentage van 4% en je raadt het al de kleur is helder goud. De smaak is in het begin licht droog bitter maar de droogheid neemt toe, het heeft tonen citroen, appel en witte druif. Link naar brouwerij Westerham  

Brouwerij Dartford Wobbler (2002) maar tot 2016 heette de brouwerij Millis vernoemd naar de oprichter John Millis, al staat die naam ook nog op het etiket. De brouwerij is te vinden op een boerderij op 10 minuten rijden van de stad Dartford, het landelijke gebied hoort bij de forenzenstad voor Londen. De huidige brouwerijnaam slaat op begin 20ste eeuw mensen die een fiets konden betalen een tochtje maakten naar de Dareth Valley. Een pittoreske streek waar de brouwerij nu te vinden is maar de recreanten dronken een paar biertjes en wiebelend teruggingen, vandaar Dartford Wobbler. Guinea Guzzler is een Bitter en de betekenis van de naam weet ik dat "guzzler" "slurper" betekent en "Guinea" was een oude Britse gouden muntsoort die £1,05 waard was. Het bier heeft een helder amber kleurtje en een alcoholpercentage van 3,7% wat niet hoog voor een fietstochtje. De smaak is licht droog bitter met wat tonen aan karamel. Link naar brouwerij Dartford Wobbler

Brouwerij Nelson (1995) is vernoemd naar de beroemde Britse admiraal die Napoleon's marine flink lastig bezorgde, het kostte een oog, arm en uiteindelijk zijn leven. De brouwerij is te vinden in de voormalige historische marinestad Chatham waar menig marineschip in elkaar gezet in de dokken die er nog zijn. De brouwerij zit nu in één van die gebouwen en in het begin was de naam nog Flagship, die naam had te maken dat het vlaggenschip van admiraal Nelson in de dokken was gebouwd. Zo rond 2003 ging het niet goed met de brouwerij en kwam er een doorstart ook kreeg de brouwerij de huidige naam, in 2006 kregen ze een nieuwe eigenaar. Nelson Midshipman Mild en het laatste woord is de bierstijl en de tweede is marine rang, de Nederlandse naam is adelborst een marineofficier in opleiding. Het bier heeft een alcoholpercentage van 4% en de kleur is helder donkerbruin. De smaak is zoet bitter met tonen van geroosterd mout, chocolade, toefje karamel en wat gedroogd fruit. Link naar brouwerij Nelson

Brouwerij Hopdaemon (2001) voor de verandering in dit verhaal een brouwerij die verhuisde, ze begonnen in de kathedraalstad Canterbury en in 2005 gingen ze naar een boerderij in Newnham een gehucht dat bij het stadje Sittingbourne hoort. New Zeelander Tonie Prins was een hobbybrouwer die een obsessie kreeg erdoor dat hij maar professioneel moest worden. Geëmigreerd naar Kent wat een perfecte omgeving om bier te brouwen met om de hoek Engelse hop. Het doel is traditionele Britse bieren te brouwen met wat een meer moderne aanpak en de naam van de brouwerij is Tonie Prins zijn bijnaam. De biernamen zijn geïnspireerd door mysterie en horror, de artwork is erg creatief net als het bier dat nu komt. Hopdaemon Skrimshander en op het plaatje kan je Moby Dick zien en de naam van het bier heeft met walvissen te maken. Een scrimshander is iemand die van potvis- en/of walrustanden kunst maakt door verhalen, versjes, boodschappen of tekeningen erin te graveren. Het bier is een English India Pale Ale waar de Amerikaanse IPA is door geïnspireerd, bitter van smaak maar lager in alcohol. Hopdaemon Skrimshander heeft een alcoholpercentage van 4,5% en de kleur is helder oranje. De smaak is subtiel droog bitter met tonen van karamel, sinaasappel en citroen. Link naar brouwerij Hopdaemon

Dit was Kent en de volgende drie Brex-beer-it verhalen spelen allemaal in Engeland af maar meer noordelijker.